Mijn mooiste 6 weken; amazing Africa
Blijf op de hoogte en volg Stieneke
01 November 2012 | Zambia, Choma
31-10
Vandaag hebben we het ziekenhuis geskipt en zijn Inge en ik aan onze opdracht gaan werken. Het internet is hier alleen zo rot, dat je niet echt effectief kan werken. Merendeel moeten we dus alsnog in Nederland doen. ’s Middags heeft Danny ons naar een markt gebracht waar veel van ons nog de laatste souvenirs hebben ingeslagen. Ikzelf kon me ook weer niet inhouden, gelukkig maar twee stuks dit keer. Het was een enorm warme dag. We liepen van schaduw naar schaduw en op het moment dat iedereen uit gewinkeld was, verschenen er wolken voor de zon. Beetje jammer, want we hadden nog best even aan het zwembad willen liggen. Thuis aangekomen, hebben we met z’n allen alvast een begin gemaakt aan het inpakken van onze backpacks. Enorme chaos in de kamer. Honderd tasjes, kleren overal en niet te vergeten een enorme vuilnisbelt. In deze afgelopen twee weken hebben ze geen één keer de prullenbak geleegd. Uiteindelijk nam dit dus de ruimte van één compleet bed in. Nadat we alles een beetje op orde hadden, wilden we uit eten met z’n allen. De laatste dagen hebben we best wel luxe gegeten en dus wilden we even een vette hap halen bij de KFC. Nadat iedereen fris en fruitig onder de douche vandaan kwam en klaar voor vertrek waren, kwam Shawn (eigenaar Kalulu Backpackers) ineens aan om te vragen of we niet hier wilden eten; GRATIS! Uiteraard wilden we dit. Haha. Er werden worsten en kippen tevoorschijn gehaald en de barbecue werd opgestookt. Bart werd gebombardeerd tot kok en zo konden we na een klein uurtje genieten van de heerlijke braadworsten en malse kip. Dit was een beter geslaagde barbecue dan die van zaterdag. Intussen werd er een geluidsinstallatie opgebouwd en begon de muziek door de boxen te klinken. Inge, Iris en ik hadden wat wijn ingeslagen en waren dus goed voorzien. Na lekker gedanst en gezellig gekletst te hebben zijn we nog naar een afterparty gegaan bij blanke Zambianen thuis. We gingen met twee auto’s. De blanke zambianen voorop en Shawn met Eva, Wieteke, Inge, Lucas, Thomas en ik erachter. Helaas was onze auto niet zo snel vertrokken en waren we de eerste auto uit het oog verloren. Geen idee dus waar het feest was. Ik heb iedereen in de andere auto afgebeld, maar geen gehoord. Shawn wist wel ongeveer waar het was en dus zijn we in de buurt met 10 km per uur toeterend door de straat gaan rijden. Met succes! Op een gegeven moment kregen we een witte Zambiaan in het vizier en konden we weer verder feesten. We hebben het super naar ons zin gehad en het was een mooie afsluiting van onze tijd in Zambia.
01-11
Vanmorgen om 11:00, allemaal nog diep in coma, werd onze schoonheidsslaap abrupt verstoord door de secretaresse van Kalulu, dat we om 12:00 uit onze kamer moesten zijn. Beetje lullig, aangezien de dag ervoor werd gezegd: “Het maakt niet uit hoe laat jullie uit je kamer gaan, hij is namelijk toch niet geboekt”. Dit viel ons vanmorgen wel een beetje koud op ons dak. Achteraf is het goed dat we onze backpacks al deels hadden ingepakt, anders hadden we het nooit gehaald. Hierna hebben we onze openstaande rekeningen van de bar en de verblijfskosten afbetaald en zijn we verder gaan uitbrakken op de luxe sofa’s buiten bij de bar. Potje poolen, laatste blogje schrijven en genieten van de laatste dag lekker weer. Alhoewel het wel een beetje bewolkt is nu. Vanaf vandaag is het weer omgeslagen, nu wordt het slechter. Regenseizoen gaat beginnen. Vanavond gaan we voor de laatste keer met z’n allen uit eten. Gemengde gevoelens! Ik kan niet wachten om m’n lieve familie en vrienden weer te zien, maar toch zal ik de groep missen. Maar goed ook. Voordat ik wegging zei ik nog tegen Noor: “Ik weet niet of ik het allemaal wel ga trekken hoor, 6 weken is best wel lang! Ik had na één week Rotterdam al heimwee.” Gelukkig zijn de weken voorbij gevlogen en heb ik nog nooit zoveel hoogtepunten gehad in 6 weken. Ik had deze minor nooit willen missen!
Ik wil jullie allemaal bedanken voor de leuke en lieve berichtjes op m’n blogs. Ik heb ze met veel plezier gelezen en had er ook echt steun aan. Mocht je nog een keer naar Afrika gaan; Livingstone is een aanrader. Ik wil best nog wel een keer, dus ik hoor het wel.
Mariëlle, wil je een kaarsje voor me branden? Dan ga ik met een goed gevoel het vliegtuig in.
Veel liefs en tot snel! X
Vandaag hebben we het ziekenhuis geskipt en zijn Inge en ik aan onze opdracht gaan werken. Het internet is hier alleen zo rot, dat je niet echt effectief kan werken. Merendeel moeten we dus alsnog in Nederland doen. ’s Middags heeft Danny ons naar een markt gebracht waar veel van ons nog de laatste souvenirs hebben ingeslagen. Ikzelf kon me ook weer niet inhouden, gelukkig maar twee stuks dit keer. Het was een enorm warme dag. We liepen van schaduw naar schaduw en op het moment dat iedereen uit gewinkeld was, verschenen er wolken voor de zon. Beetje jammer, want we hadden nog best even aan het zwembad willen liggen. Thuis aangekomen, hebben we met z’n allen alvast een begin gemaakt aan het inpakken van onze backpacks. Enorme chaos in de kamer. Honderd tasjes, kleren overal en niet te vergeten een enorme vuilnisbelt. In deze afgelopen twee weken hebben ze geen één keer de prullenbak geleegd. Uiteindelijk nam dit dus de ruimte van één compleet bed in. Nadat we alles een beetje op orde hadden, wilden we uit eten met z’n allen. De laatste dagen hebben we best wel luxe gegeten en dus wilden we even een vette hap halen bij de KFC. Nadat iedereen fris en fruitig onder de douche vandaan kwam en klaar voor vertrek waren, kwam Shawn (eigenaar Kalulu Backpackers) ineens aan om te vragen of we niet hier wilden eten; GRATIS! Uiteraard wilden we dit. Haha. Er werden worsten en kippen tevoorschijn gehaald en de barbecue werd opgestookt. Bart werd gebombardeerd tot kok en zo konden we na een klein uurtje genieten van de heerlijke braadworsten en malse kip. Dit was een beter geslaagde barbecue dan die van zaterdag. Intussen werd er een geluidsinstallatie opgebouwd en begon de muziek door de boxen te klinken. Inge, Iris en ik hadden wat wijn ingeslagen en waren dus goed voorzien. Na lekker gedanst en gezellig gekletst te hebben zijn we nog naar een afterparty gegaan bij blanke Zambianen thuis. We gingen met twee auto’s. De blanke zambianen voorop en Shawn met Eva, Wieteke, Inge, Lucas, Thomas en ik erachter. Helaas was onze auto niet zo snel vertrokken en waren we de eerste auto uit het oog verloren. Geen idee dus waar het feest was. Ik heb iedereen in de andere auto afgebeld, maar geen gehoord. Shawn wist wel ongeveer waar het was en dus zijn we in de buurt met 10 km per uur toeterend door de straat gaan rijden. Met succes! Op een gegeven moment kregen we een witte Zambiaan in het vizier en konden we weer verder feesten. We hebben het super naar ons zin gehad en het was een mooie afsluiting van onze tijd in Zambia.
01-11
Vanmorgen om 11:00, allemaal nog diep in coma, werd onze schoonheidsslaap abrupt verstoord door de secretaresse van Kalulu, dat we om 12:00 uit onze kamer moesten zijn. Beetje lullig, aangezien de dag ervoor werd gezegd: “Het maakt niet uit hoe laat jullie uit je kamer gaan, hij is namelijk toch niet geboekt”. Dit viel ons vanmorgen wel een beetje koud op ons dak. Achteraf is het goed dat we onze backpacks al deels hadden ingepakt, anders hadden we het nooit gehaald. Hierna hebben we onze openstaande rekeningen van de bar en de verblijfskosten afbetaald en zijn we verder gaan uitbrakken op de luxe sofa’s buiten bij de bar. Potje poolen, laatste blogje schrijven en genieten van de laatste dag lekker weer. Alhoewel het wel een beetje bewolkt is nu. Vanaf vandaag is het weer omgeslagen, nu wordt het slechter. Regenseizoen gaat beginnen. Vanavond gaan we voor de laatste keer met z’n allen uit eten. Gemengde gevoelens! Ik kan niet wachten om m’n lieve familie en vrienden weer te zien, maar toch zal ik de groep missen. Maar goed ook. Voordat ik wegging zei ik nog tegen Noor: “Ik weet niet of ik het allemaal wel ga trekken hoor, 6 weken is best wel lang! Ik had na één week Rotterdam al heimwee.” Gelukkig zijn de weken voorbij gevlogen en heb ik nog nooit zoveel hoogtepunten gehad in 6 weken. Ik had deze minor nooit willen missen!
Ik wil jullie allemaal bedanken voor de leuke en lieve berichtjes op m’n blogs. Ik heb ze met veel plezier gelezen en had er ook echt steun aan. Mocht je nog een keer naar Afrika gaan; Livingstone is een aanrader. Ik wil best nog wel een keer, dus ik hoor het wel.
Mariëlle, wil je een kaarsje voor me branden? Dan ga ik met een goed gevoel het vliegtuig in.
Veel liefs en tot snel! X
-
01 November 2012 - 14:22
Bas:
Goeie reis Stien!
Ik steek hier wel even een terrasverwarmer voor je aan ;-) F......koud hier namelijk!!
zie je morgen!! -
01 November 2012 - 15:20
Bas Schelling:
Eet niet teveel vanavond voordat je het vliegtuig in stapt.
Goede reis Stien en ik zie je morgenochtend op Schiphol!
Doei.
Pa -
01 November 2012 - 16:49
Ina:
Hoi ,
Een hele goede reis gewenst!!!
Je bed is helemaal gewassen en staat klaar.........
Ina -
01 November 2012 - 18:20
Addie:
Lieve Stien. Nogmaals een goede reis toegewenst en veel plezier
Met familie en vrienden thuis. Zal aan je denken , en heb niet teveel
Heimwee naar Afrika ......hahaha. Liefs en tot schrijfs Addie xxxxu -
01 November 2012 - 18:53
Jan, Marielle En Sophie:
Zo, echt de laatste blog?
Ga dat kaarsje branden, hele goeie reis en denk
dat je nog heimwee gaat krijgen naar dat mooie land.
Jullie worden gewoon flying doctors daar.....
Lieve Stien tot van 't weekendxxxxxxxxx -
01 November 2012 - 23:03
Chantal:
Hey pietje Stien!
Wat schrijf je geweldige verhalen! Zo levendig, ik zie het bijna voor me!
Goede reis terug naar huis en tot de 17e! Dan gaan we weer veel lol hebben!
Liefs, Chan
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
