We gaan down under!
Blijf op de hoogte en volg Stieneke
04 Oktober 2012 | Zambia, Choma
04-10 (22:30)
Vanmorgen hadden Leonore en ik vitals. We kwamen er om 8:00 aan en konden gelijk beginnen. Je moet het zien als één grote wachtruimte en dan staat er in één hoek zo’n kamerscherm waar wij achter zaten. Best een kleine ruimte en hier moesten we van de volwassen mensen bloeddruk, pols, temperatuur en gewicht meten. Bij de kinderen moesten we de omtrek van het hoofd, temperatuur, lengte en gewicht meten. Leonore en ik gingen als een speer toen er ineens werd gevraagd of ik ergens mee wilde helpen. Ik dacht: oh, zal wel moeten helpen bij het wegen van een baby o.i.d. maar iemand was out gegaan. Hij werd door allerlei mannen naar buiten gedragen en ik moest er maar achteraan hobbelen. Ik heb Leonore geroepen en snel al z’n vitals gecheckt (pols, hartslagfrequentie, ademhaling). Deze waren allemaal wel goed, hij reageerde alleen niet op spraak en ook niet op pijnprikkels. Heb hem in de stabiele zijligging gelegd en Leonore was ergens een stethoscoop vandaan halen. Hebben nog even naar het hart geluisterd, maar hoorden niks bijzonders. Daarna hebben we hem met een paar mannen opgetild en op een bed in het gebouw gelegd. Daarna zijn vitals blijven checken en gewacht op een dokter. Hierdoor hadden we iets vertraging, maar hebben we het werk weer snel opgepakt. Alsnog waren we ruim een half uur voor tijd klaar, dus hebben we nog een paar foto’s gemaakt van hoe het er allemaal uit zag daar. Ik kan m’n foto’s niet bij m’n blog zetten, dus als ik terug ben zullen jullie het wel zien! De mensen waren allemaal erg vriendelijk. Sommige stonken wel echt en dan is ’t best goor als je die thermometer onder die oksel moet stoppen. Gelukkig hadden we desinfectans. Toen we thuis kwamen hebben we ons goed gewassen. Maar het zekere voor het onzekere nemen. Iedereen daar heeft HIV/AIDS. Sommige waren ook zo erg aan het hoesten, dat ik dacht: shit, ik heb zometeen echt tb! Mja, je kan moeilijk je adem inhouden! Dus we zullen het wel zien, haha.
We hebben vanmiddag weer een film gekeken (erg he!!). Het was eerst onze bedoeling om aan onze opdrachten te gaan werken, maar iedereen vertoonde studieontwijkend gedrag, dus vandaar. We hebben te horen gekregen dat er geen 17 Amerikanen, maar 24(!!) komen. Dan zitten we hier dus met z’n 36’en. In totaal staan er maar 12 stoelen, dus dat wordt leuk. Ze komen morgen aan, als wij dus naar de locals zijn. We vertrekken hier namelijk om 14:00. Wel een beetje balen, want nu kunnen we niet laten zien dat wij de place ‘ownen’. Aangezien wij er al langer zitten, vinden wij dat we meer privileges verdiend hebben. Haha! Het zou wel echt jammer zijn als we niet meer in de woonkamer kunnen zitten, want verder kunnen we dan nergens bij elkaar zitten.
Vanavond zijn we lekker uit eten geweest. We moesten al 3 dagen eerder aangeven wat we wilden eten, zodat het besteld kon worden. Jammer genoeg was er geen cola meer! We hadden allemaal zo erg hiernaar verlangt. We drinken alleen maar water en that’s it! Cola schijnt ook goed te zijn tegen parasieten. Maar helaas, kom maar op Gardia Lamblia (= parasiet)! De cola was al een week op, we hadden er allemaal ééntje op vorige week zaterdag. Hemels! Je geniet hier echt zoveel meer van de luxe. En dan hebben wij het hier ook gewoon nog super luxe. Stromend water uit de kraan. Bij de verblijven van het ziekenhuis is dat niet eens een garantie en daar kan je een warme douche ook wel op je buik schrijven.
We zullen morgen gaan ondervinden hoe het leven in de dorpen is. Ben erg benieuwd! Ben erg nieuwsgierig naar de cultuur en gebruiken in de dorpjes en vindt het een onwijs gave ervaring om dit mee te kunnen maken. Als je normaal gesproken naar Afrika gaat, krijg je deze gelegendheid vrijwel niet. Wij krijgen een ultieme kans om het echte leven nu eens van dichtbij te zien. Helaas is Leonore, mijn partner in crime, ziek. Ze had gister al lichte migraine en vandaag is het er echt door gekomen. Ze ligt al een hele dag op bed, dus ik hoop echt dat ze zich morgen beter voelt. Ik ben zelf al benieuwd naar mijn volgende blog en de nieuwe avonturen die we dan weer hebben meegemaakt!
Vanmorgen hadden Leonore en ik vitals. We kwamen er om 8:00 aan en konden gelijk beginnen. Je moet het zien als één grote wachtruimte en dan staat er in één hoek zo’n kamerscherm waar wij achter zaten. Best een kleine ruimte en hier moesten we van de volwassen mensen bloeddruk, pols, temperatuur en gewicht meten. Bij de kinderen moesten we de omtrek van het hoofd, temperatuur, lengte en gewicht meten. Leonore en ik gingen als een speer toen er ineens werd gevraagd of ik ergens mee wilde helpen. Ik dacht: oh, zal wel moeten helpen bij het wegen van een baby o.i.d. maar iemand was out gegaan. Hij werd door allerlei mannen naar buiten gedragen en ik moest er maar achteraan hobbelen. Ik heb Leonore geroepen en snel al z’n vitals gecheckt (pols, hartslagfrequentie, ademhaling). Deze waren allemaal wel goed, hij reageerde alleen niet op spraak en ook niet op pijnprikkels. Heb hem in de stabiele zijligging gelegd en Leonore was ergens een stethoscoop vandaan halen. Hebben nog even naar het hart geluisterd, maar hoorden niks bijzonders. Daarna hebben we hem met een paar mannen opgetild en op een bed in het gebouw gelegd. Daarna zijn vitals blijven checken en gewacht op een dokter. Hierdoor hadden we iets vertraging, maar hebben we het werk weer snel opgepakt. Alsnog waren we ruim een half uur voor tijd klaar, dus hebben we nog een paar foto’s gemaakt van hoe het er allemaal uit zag daar. Ik kan m’n foto’s niet bij m’n blog zetten, dus als ik terug ben zullen jullie het wel zien! De mensen waren allemaal erg vriendelijk. Sommige stonken wel echt en dan is ’t best goor als je die thermometer onder die oksel moet stoppen. Gelukkig hadden we desinfectans. Toen we thuis kwamen hebben we ons goed gewassen. Maar het zekere voor het onzekere nemen. Iedereen daar heeft HIV/AIDS. Sommige waren ook zo erg aan het hoesten, dat ik dacht: shit, ik heb zometeen echt tb! Mja, je kan moeilijk je adem inhouden! Dus we zullen het wel zien, haha.
We hebben vanmiddag weer een film gekeken (erg he!!). Het was eerst onze bedoeling om aan onze opdrachten te gaan werken, maar iedereen vertoonde studieontwijkend gedrag, dus vandaar. We hebben te horen gekregen dat er geen 17 Amerikanen, maar 24(!!) komen. Dan zitten we hier dus met z’n 36’en. In totaal staan er maar 12 stoelen, dus dat wordt leuk. Ze komen morgen aan, als wij dus naar de locals zijn. We vertrekken hier namelijk om 14:00. Wel een beetje balen, want nu kunnen we niet laten zien dat wij de place ‘ownen’. Aangezien wij er al langer zitten, vinden wij dat we meer privileges verdiend hebben. Haha! Het zou wel echt jammer zijn als we niet meer in de woonkamer kunnen zitten, want verder kunnen we dan nergens bij elkaar zitten.
Vanavond zijn we lekker uit eten geweest. We moesten al 3 dagen eerder aangeven wat we wilden eten, zodat het besteld kon worden. Jammer genoeg was er geen cola meer! We hadden allemaal zo erg hiernaar verlangt. We drinken alleen maar water en that’s it! Cola schijnt ook goed te zijn tegen parasieten. Maar helaas, kom maar op Gardia Lamblia (= parasiet)! De cola was al een week op, we hadden er allemaal ééntje op vorige week zaterdag. Hemels! Je geniet hier echt zoveel meer van de luxe. En dan hebben wij het hier ook gewoon nog super luxe. Stromend water uit de kraan. Bij de verblijven van het ziekenhuis is dat niet eens een garantie en daar kan je een warme douche ook wel op je buik schrijven.
We zullen morgen gaan ondervinden hoe het leven in de dorpen is. Ben erg benieuwd! Ben erg nieuwsgierig naar de cultuur en gebruiken in de dorpjes en vindt het een onwijs gave ervaring om dit mee te kunnen maken. Als je normaal gesproken naar Afrika gaat, krijg je deze gelegendheid vrijwel niet. Wij krijgen een ultieme kans om het echte leven nu eens van dichtbij te zien. Helaas is Leonore, mijn partner in crime, ziek. Ze had gister al lichte migraine en vandaag is het er echt door gekomen. Ze ligt al een hele dag op bed, dus ik hoop echt dat ze zich morgen beter voelt. Ik ben zelf al benieuwd naar mijn volgende blog en de nieuwe avonturen die we dan weer hebben meegemaakt!
-
04 Oktober 2012 - 23:04
Ina:
Hoi Stieneke,
Allemaal heel spannend hoor. Ben erg benieuwd wat je morgen aan tref. Lees ik in je volgende blog wel.
Hartstikke fijn dat je zo veel schrijft. Beleef alles een beetje mee, voor zo ver ik me dat kan voor stellen.
Vraag me af wat de reden was dat iemand "out" gaat terwijl de vitale functie's goed zijn ??
Een collaps??
Denk dat je daar veel leert. Zonder al de technische dingen die wij hebben. Saturatie ??
Meis, doe je best om alles in te prenten, zodat je het voor je hele verdere leven mee kan nemen.
Liefs en een dikke zoen, Ina -
05 Oktober 2012 - 01:13
Addie:
Ik deel dezelfde sympathie met Ina, haha, blijf schrijven en geniet
Van de ervaringen. En blijf gezond! Xxxx -
05 Oktober 2012 - 08:41
Bas Schelling:
Geef die Gardia Lamblia maar een restantje Cola dan verroest hij niet.
Ik neem er wel een borrel op.
Groetjes en kus,
Pa -
05 Oktober 2012 - 13:50
Chris Den Boer:
Hoi Stien,
Via je vader zag ik een paar foto's. Het is toch even wennen hoor, Stien met zo'n witte jas. Maar mocht ik je later eens nodig hebben als dokter, dan heb ik er toch wel alle vertrouwen in. Ik ben blij dat je het allemaal leuk vind, maar vooral ook dat je er toch wel enige ervaring opdoet. Veel plezier nog verder.
Groeten van Chris (en Lenie natuurlijk) -
05 Oktober 2012 - 16:52
Sarien:
lieve Stieneke,
Wat fijn dat je je plekje wel een beetje gevonden hebt en dat je leuk contact hebt met de lokale mensen!
Vind je het ook niet opvallend dat ze altijd lachen en vrolijk zijn; kunnen we nog wat van leren!!
Verder lees ik dat je aardig wat mee maakt; wat ben je een bofkont, toch , om dat allemaal te zien en te beleven.
Cola is inderdaad een eerste vereiste tegen de diarre en infecties; je krijgt er alles mee dood;hahaha
Wel fijn dat er voor jullie gekookt en schoongemaakt wordt; kun je ervaren hoe het echte afrikaanse eten is en smaakt. Die pap vond ik ook altijd maar een vreemd goedje maar het vult wel; je kan er bijna de hele dag op teren!!
Ik wens je sterkte met die hele troep amerikanen; laat de kaas niet van je brood eten, hoor!!!
Ik geniet van je verhalen en " beleef" met je mee!!!
Dikke zoen van mij, sarien -
05 Oktober 2012 - 17:35
Sandra:
Hai Stien,
Wat leuk om al jouw verslagen te lezen.
Wij genieten daar misschien wel net zo van als jij het life ervaart.
Ben benieuwd wat jouw ervaringen in het dorp zijn.
Geniet van alles en wij zien weer uit naar je volgende verslag.
Liefs,
Cok en Sandra -
06 Oktober 2012 - 09:32
Bora:
Hallo stieneke,
Vandaag is het zaterdag en ik heb met plezier je relaas van je leven in zambia net gelezen. Wat een geweldige ervaring en je schrijft met veel enthousiasme over al de situaties die je daar beleeft. Je verslag is een plezier om te lezen en ik kijk uit naar het vervolg!
Pas goed op jezelf
Groetjes
Bora -
07 Oktober 2012 - 12:24
Jan, Marielle En Sophie:
Ha Stien,
Blijft leuk al die verhalen van je, ben ook heel benieuwd naar je volgende
verhaal, hier schijnt de zon, ben net wezen tennissen, en.........heb gewonnen,
had een goeie partner.
Nou Stien, geniet van je avontuur en dikke kus van onsxxxxxx -
08 Oktober 2012 - 19:05
Stieneke Schelling:
Mama: hij had een convulsie. Waarschijnlijk door HIV/AIDS - immuunsysteem laag, waardoor er misschien iets van een cryptococ ofzo in zn hersenen zit. Of een ander beestje, geen idee!
Sarien: volgend jaar gaan we samen en inderdaad, we kunnen veel van ze leren!
Bora: het is veel leeswerk, maar fijn dat je het leuk vind! Geldt ook voor de andere: respect dat je al die ellelange verhalen kan en wil blijven lezen, haha.
Mariëlle: geweldig dat jullie hebben gewonnen! Die partner ook weer voor volgende keer! ;)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
