Twee dagen rust

30-09 (23:00)
Gister was die craft shop erg leuk! Allemaal typisch Afrikaanse spulletjes, gemaakt door de mensen uit de dorpjes. Het restaurant was ook erg leuk. Alleen konden we niet van de kaart kiezen, het was meer een lopend buffet. Ook prima. We hadden ook een live band. Die mannen kwamen aan op de fiets met al hun instrumenten. Ze hadden er 3 uur over gedaan! Al de instrumenten zijn zelf gemaakt. Zo is de bas bekleed met een cementzak, een andere trommel met dierenhuid, zelf gemaakt gitaren uit hout gesneden; erg grappig om te zien.
Vanmorgen hebben we gelood wie er met wie zat, voor het weekend bij de locals. We gaan namelijk a.s. vrijdagmiddag een weekend doorbrengen in een hutje. Verhalen van vorig jaar vertelde ons dat de vrouwen alleen maar aan het werk waren en de mannen lekker zaten te relaxen onder een boom. Dat belooft wat… Ik zit met Leonore, gezellig! Om 10u ’s ochtends zijn we vanuit de dorm naar de kerk gelopen. Was ongeveer 15 minuten lopen. Daar aangekomen zag je vanuit elke richting mensen toestromen. Kinderen allemaal in donkerblauwe jurkjes met kousen. In het begin werd er erg veel gezongen en geklapt. Het is zo mooi als je middenin al dat gezang staat. Al die stemmen bij elkaar, kippenvel! Na een aantal liederen hield de priester o.i.d. zijn verhaal. Opeens hoorde ik het woord visitors en dacht; shit! Hierna vroeg hij of alle mensen die hier voor het eerst waren naar voren wilde komen. Nu pas zagen we echt hoe vol de kerk zat; rond de 900 mensen! Hij vroeg ons onze naam te zeggen, waar we vandaan kwamen, wat we hier kwamen doen en hoelang we hier nog zouden zijn. Ik hou er nooit zo van om voor een grote groep te praten, maar gelukkig hield ik nog een prima verhaaltje zonder gênante stiltes. Na ons voorstelrondje werd het allemaal wat saaier. DE PREEK. Leonore die achter me zat viel tegen mijn rug in slaap en ik kon m’n ogen ook bijna niet meer open houden. We zaten ook heel erg dicht op elkaar met de banken. Het is dat ik klein ben, wat in veel gevallen echt een voordeel blijkt te zijn! Daarnaast werden we ook geteisterd door enorme vieze wespen. Boven op het plafond zat een nest en daar zaten echt een stuk of 60 van die dingen op. Steeds vlogen er een paar vanaf en kwamen ze zo af en toe laag overvliegen. Gelukkig hebben we het overleefd. Na een zit van 2.5 uur kwam het moment van verlossing. De kerk uit en weer de hitte in. Naar huis gelopen en daar met een deel van de groep the Hangover gekeken. Om 16:00 begon het volleybal toernooi, uiteraard was er niemand. Gelukkig konden we wel ergens een bal vandaan toveren en hebben we een beetje over gespeeld. Om kwart voor vijf kwam er iemand aanlopen met een net en een goede bal. Vanaf dat moment kwamen we in een neerwaartse spiraal. Drie keer verloren! We vonden het van de Zambianen niet heel erg Ubuntu dat ze ons niet lieten winnen, maar aan de andere kant hebben wij de Ubuntu cultuur wel weer eer aangedaan. Iedereen zag rood van het zand. M’n armen zagen er wel mooi bijgekleurd uit.
’s Avonds hebben we met z’n allen the Green Mile gekeken. Een aantal verlieten op het laatst wel de woonkamer doordat ze het emotioneel niet meer aankonden. De vrouwen plus één man hebben de tranen laten lopen. Wat een kut film. ’s Avonds in bed in een vlinderpositie gelegen, omdat je blijkbaar op die manier het SI-gewricht (tussen heiligbeen en darmbeen) weer in z’n juiste stand krijgt. Heb me namelijk bij het volleyballen een beetje geblesseerd. Alleen in die houding slapen was geen succes, dus beter verdwijnt het een keer vanzelf, haha.

01-10 (22:22)
Vanmorgen toch maar ontbeten, ook al was ik de ochtend vrij. 7uur aan tafel, wie wilt dat nou niet. Als ik had geweten wat op het menu stond had ik in bed gebleven. We hadden een soort papperige shima. Shima is het traditionele voedsel hier. Als de bevolking dit niet twee keer per dag eet, vinden ze dat ze niet gegeten hebben. Eigenlijk smaakt het nergens naar, dus moet er maar veel saus overheen doen. Vanmorgen konden we het alleen combineren met suiker, dus gewoon maar naar binnen lepelen om iets binnen te krijgen. Gelukkig was er ook nog toast en hadden we Nederlandse nutella. Genieten. Hierna ben ik weer terug naar bed gegaan, maar kon niet meer slapen. De schoonmakers maakten super veel herrie. Waarschijnlijk om ons terug te pakken omdat de woonkamer een puinzooi was. ’s Middags weer college gehad. Hierna kreeg ik last van m’n buik en ging het even niet zo fijn. Met avondeten kreeg ik er niks in en voelde me echt ziek. Gelukkig voel ik me nu wel weer wat beter, maar wel zere buik. Hopen dat het snel over gaat. Vanavond hebben we weerwolven gespeeld. Leuk spel! Morgenochtend OK, dus nu proberen te slapen…